Cehalet eskide kaldı

Cehalet eskide kaldı. Artık insanlar cahil değil. Çünkü bir şeyi öğrenmek için araştırmaya gerek kalmadı, okumaya izlemeye gerek kalmadı. Ben artık düşüncelerimi çok değiştirdim. Bir insanın cehaleti kırması için bir sanatla uğraşması, bilimin bir dalıyla ilgilenmesi gibi şeylerin gerek olduğunu düşünmüyorum. Empati yapabilmesi benim için yeterli. İnsan kendinden başka insanların da bu dünyada yaşadığını bilse yeter. Çıtayı o kadar düşürdüm artık. Ve bunun için okumaya, araştırmaya gerek yok. En azından bu çağda gerek yok. Beş duyu organınız varsa; diğer insanlarla, hayvanlarla, doğayla empati yapabilirsiniz. Soluduğunuz hava artık size yanık kokuyorsa, dişlediğiniz domates ıslak ekmek gibiyse tatsız ve kokusuzsa, uyandığınızda martı sesleri duymuyorsanız, yaz bir türlü gelmiyor kış göz kırpıyorsa, gözünüzün önündeki insanlar gülmüyorsa bir sorun var demektir. Havaya bir şey karışmış, domateste kimyasal kullanılmış, martılardan önce uyanmışız, mevsimlere birileri bir şeyler yapmış, insanlar mutsuz. Bunu anlamak için dirseklerinizi çürütmenize, saçlarınızı dökmenize gerek yok. Bu çağda cahalet yok. Bencillik var. Çünkü nerdeyse her dertten en az bir tane görebilir ya da duyabilirsiniz. Bunun için teknolojiye ihtiyacınız yok. İletişime bile ihtiyacınız yok. Haziran havası bir sene barajda su bırakmıyor bir sene bozkırda sele dönüşüyorsa, çocukluğunuzda yediğiniz zeytin üçte bir boyutuna düşmüşse, sokakta oynayan çocuk kalmamışsa, her ay cebiniz deliniyorsa bir şeylerin değiştiğini anlamak için hiçbir şeye ihtiyacınız yoktur. Yaşarken anlar insan. İnsan, insan olduğu kadar sorunların farkındadır. Her şeyi tam olan hiçbir derdi olmayan insan empati yaptığı kadar insandır. Sorunsuz dertsiz insan, insan gibi yaşamayı unutur. Sanatçılar, sporcular, kariyerli beyaz yakalılar evlerinde rahat içinde bir eli yağda, bir eli balda yaşayabilecekken toplumsal dertleri dert ediniyorsa sebebi budur. Çok iyi bir rock yıldızı Ahbap gibi bir platform kuruyorsa sebebi budur. Sorunları, dertleri, acıları görmek istemeyen insan ya düşünmekten kaçar benim yerime başkası düşünsün der ya da başkasını düşünmeyecek kadar bencildir. Bu ya insanı fikirsizleştirir başkası için yaşama başlatır ya da yalnızlaştırır. Dertleri duymaktan, görmekten korkmayın; yokmuş gibi davranmayın. Su bile üç lira olmuş dendiğinde içmeyin o zaman demeyin. Çünkü bunları yaptığınızda cahildim diyemezsiniz. Bu bencilliktir. Cahiller dünyanın rengine kanardı, benciller dünyada renk kalmasın istiyor.