Şimdi her şeyi bırakalım bir köşeye!
Şimdi her şeyi bırakalım bir köşeye!
Ekonomi, siyasi çekişmeler, yaklaşan seçim, pazar-market fiyatları hepsini unutalım...
Bizim daha büyük bir derdimiz var; SMA'lı çocuklar!
Sosyal medyada sürekli karşıma çıkan bir sürü SMA hastası çocuk ve onların yaşama tutunabilmesi için gereken tedavi masrafını karşılamak amacıyla başlatılan kampanyalar...
Bu hastalığın ne yazık ki ülkemiz de tedavisi yok!
Yurt dışında tedavisi bulunan bu hastalığın maliyeti ise çok yüksek.
Dolayısıyla aileler evlatlarını yaşatabilmek için valilik onaylı kampanyalar başlatıyor, sokaklarda seslerini duyurmaya çalışıyor...
Ordu'da yaşayanların çoğu belki de bu hastalığı Demir Ali ile tanıdı... SMA hastası olan Demir Adam için başlatılan kampanyanın çok şükür ki karşılığı alındı ve Demir Adam yurt dışında tedavi olma şansına sahip oldu... Buradan onu kocaman öpüyorum...
Peki ya ülkemizin dört bir yanın da sesini duyuramayan SMA'lı çocuklarımız ne olacak?
Ben kendi imkanlarımca biraz araştırma yaptım.
Uzmanlara göre bu hastalık Türkiye’de yaklaşık olarak sekiz bin kişide görülmekte ve hastalıkla mücadele eden her birisi ortalama 2 ile 4 yaş aralığında 600 çocuk bulunmakta.
Bu rakamları ortalama veriyorum ve dediğim gibi ne yazık ki ülkemiz de tedavisi yok!
Tedavinin bedeli çok ağır, ailelerin gücü yok, şanslı olan yavrularımız başlatılan kampanyalar ile tedaviye kavuşuyor ama kampanyanın tamamlanmasını bekleyemeyen çocuklarımız ne yazık ki melek oluyor... Bu hastalık zamanla yarışan bir hastalık ve kiminin küçük bedeni bu zamana karşı koyamıyor...
Bu çok acı! Bu süreç aileler ve o masum yavrular için çok zor. Korkuyla geçen, zamanla yarışılan bir süreç...
Bir kaç anneyi izledim... Evladı nefes alabilsin diye sırtına neredeyse var gücüyle vuruyor. Bunu yapmak zorunda. Hem ağlıyor, hem vuruyor. Biz evlatlarımız yesin, kilo alsın diye uğraşırken onlar kilo almaması için evlatlarını aç bırakmak zorunda kalıyor...
Empati!
Düşünebiliyor musunuz o annenin yaşadığı ızdırabı!
Demek istediğim şu ki; bu çocuklarımız için bir şeyler yapılmalı. Türkiye Cumhuriyeti Devleti o kadar büyük bir devlet ki tek bir sesle bütün çocuklarımıza umut olabilir.
En basit örnekle ne kadar elektrik, telefon, su ve diğer durumlarda abone olan vatandaşlarımızın faturasına 1lira fark yansıtılsa ve bu farkın SMA'lı çocuklarımızın tedavisi için harcanacağını duyursa biliyorum ki kimse itiraz etmez.
Bu benim sunduğum basit bir öneri. Gelin sessiz kalmayalım...
Gelin herkes bir çözüm yolu bulsun! Hatta bu konu meclise taşınsın, istişare yapılsın.
Neyi? Nereden? Nasıl? tamamlarız da bu çocuklarımızı yaşatırız diye kafalar patlatılsın...
Yeter ki sessiz kalınmasın...
Biz bu soruna çözüm bulabilecek kadar güçlü ve yüce gönüllü bir milletiz!
Bırakın kavgaları bir kenara. Bırakın saçma sapan şeylere üzülmeyi, derdim var diye acizlenmeyi...
2 yaşında bir bebeğin derdine kulak verin. O bebeğin ana-babasına kulak verin.
Bir şeyler yapılmalı...
80 milyonluk bir ülkede, ortalama 8 bin kişide görülen bu hastalığa çözüm bulamıyorsak kopsun kıyamet!
Sağlıcakla kalın ve sağlıklı çocuklarınızın kıymeti bilin!
